قابلیت DWDR در دوربین مداربسته

DWDR مخفف عبارت انگلیسی “Digital Wide Dynamic Range” و به معنای محدوده گستره دینامیکی به صورت دیجیتال در دوربین مدار بسته است. در واقع دو قابلیت DWDR و WDR به یک مفهوم هستند و اساس کار آن ها مشابه یکدیگر است، اما کیفیت تصاویر در هر دو فناوری کمی با هم متفاوت می باشد. DWDR هم مانند قابلیت WDR، معیاری از توانایی دوربین مدار بسته در تمایز نقاط مختلف در تصویر با روشنایی متفاوت می باشد. در قابلیت DWDR نیز با وجود منابع نوری مختلف در تصویر، عملیات تصویربرداری توسط دوربین مدار بسته یک بار با دور تند و یک بار با دور کند انجام می شود؛ سپس سنسورهای دوربین، دو تصویر را در یکدیگر ادغام می کند و تصویر نهایی با رزولوشن بالا را به ثبت می رساند.

علی رغم اینکه کاربرد دو ویژگی DWDR و WDR در دوربین مدار بسته مشابه است اما باید گفت در برخی موارد هر یک از آن ها به صورت جداگانه در یکی سیستم نظارتی مدار بسته مورد استفاده قرار می گیرند. DWDR در دوربین مدار بسته ، به فرم دیجیتالی مشکل اختلاف سطوح نور زیاد را در محیط و در هنگام تصویربرداری برطرف می کند. به طور متوسط، گستره دینامیکی دیجیتالی برای دوربین های مدار بسته در حدود 30 تا 40 دسی بل اندازه گیری شده است. این مقدار برای WDR ، معادل 100 تا 120 دسی بل می باشد. همانطور که از مقایسه دو مقدار فوق مشخص است، کارایی و کیفیت ثبت و ارسال تصاویر در دوربین مدار بسته با قابلیت WDR بسیار بالاتر می باشد. مقدار گستره دینامیکی دیجیتال برای دوربین مدار بسته عدد کوچکی است، بنابراین در مواردی که کاربرد امنیتی ندارد و یا اختلاف سطح نور در محیط، خیلی زیاد نیست می توان از دوربین هایی استفاده کرد که قابلیت DWDR داشته باشند. این مدل دوربین های مدار بسته قیمت کمتری دارند و مقرون به صرفه هستند. اگر نورهای شدید و مزاحم در محیط اطراف دوربین مدار بسته وجود داشته باشند، به شدت کیفیت تصویر را کاهش می دهند؛ در برخی موارد نیز ممکن است تصاویر تاریک و تیره ای ارسال شوند. برای حل این مشکل از دوربین مدار بسته با قابلیت WDR استفاده می شود. این فناوری می تواند تصاویر بسیار با کیفیتی را ارائه دهد.



DWDR و WDR چه تفاوتی با هم دارند؟

WDR در دوربین های مداربسته برای فیلتر کردن نورهای مزاحم استفاده می شود تا تصاویری با وضوح و کیفیت بالاتر ارائه کند. هنگامی که دوربین مداربسته در محیطی نصب شود که در آن محیط اشعه های نوری زیادی وجود دارد و از جهات مختلف نور به لنز دوربین می تابد در صورتی که دوربین مدار بسته از قابلیت WDR پشتیبانی نکند تصاویر به درستی پردازش نمی شود و تصویر نهایی که از اجسام مورد نظر ثبت می شود تصویری تیره و تار است. اما زمانی که دوربین مداربسته از WDR پشتیبانی کند کیفیت تصاویر اجسامی که در مقابل دوربین قرار می گیرند افزایش می یابد و تصویر مطلوب ثبت می شود. فناوری WDR عواملی مانند روشنایی ، وضوح تصویر و جبران سازی نور را کنترل می کند. WDR در دوربین های تحت شبکه و آنالوگ وجود دارد. واحد اندازه گیری آن ، دسی بل است و هر چه دسی بل بالاتر باشد دوربین در شرایط نامناسب نوری تصاویر بهتری ثبت می کند.
در واقع فناوری WDR، عملیات تصویربرداری با استفاده از دو پردازنده بسیار قوی توسط دوربین مدار بسته انجام می شود. پردازنده اول، بخش های روشن در تصویر را ثبت می کند و پردازنده دوم، قسمت های تیره موجود در تصویر را دریافت می نماید؛ سپس این دو تصویر در هم ادغام می شود و تصویر نهایی به دست می آید. در واقع دو بخش سخت افزاری به صورت همزمان در حال کار هستند. در فناوری DWDR، این عملیات به صورت نرم افزاری اجرا می شود و هیچ قطعه سخت افزاری استفاده نمی گردد. به همین دلیل است که کارایی سیستم WDR بسیار بیشتر از کارایی فناوری DWDR است. در نتیجه برای مکان های امنیتی و مهم، بهتر است از تکنولوژی WDR استفاده شود.


آیا قابلیت HDR در دوربین مدار بسته همانند WDR و DWDR عمل می کند؟

فناوری HDR یا “High Dynamic Range” در دوربین مدار بسته به معنای تشخیص سطوح مختلف نور در دوبین های آنالوگ و دیجیتال با کیفیت و رزولوشن HD و FULL HD است. اساس کار HDR مشابه قابلیت های WDR و DWDR است، با این تفاوت که در HDR، تصاویر باید رزولوشن فوق العاده بالایی داشته باشند. استفاده از فناوری HDR به اندازه WDR و DWDR رایج و متداول نیست، اما با این وجود در برخی از دوربین های مدار بسته از آن استفاده می شود. اساس کار HDR در دوربین مدار بسته، ثبت ۳ تصویر با ۳ سطح نوری مختلف و ادغام آن ها با یکدیگر می باشد. در این تکنیک، هر یک از تصاویر به سطح نور مشخص توسط سیستم دریافت می شود. سپس جزئیات تاریکی و روشنایی هر یک در هم ترکیب شده و تصویر نهایی ثبت می گردد. البته باید گفت HDR کاملاً نرم افزاری عمل می کند و بنابراین تصویر نهایی که ارسال می شود رزولوشن بالایی ندارد. عامل تعیین کننده برای استفاده از سه فناوری HDR، WDR و DWDR، میزان رزولوشن دوربین مدار بسته است. در رزولوشن های پایین، از دوربین مدار بسته با قابلیت WDR و در رزولوشن های بالاتر، از قابلیت HDR استفاده می شود



اصطلاحاتی که در بازار رایج دوربین مدار بسته مشابه قابلیت DWDR تعریف می شود؟

همان طور که می دانیم انواع دوربین مدار بسته در بازار موجود هستند که هر کدام از آن ها قابلیت ها و ویژگی های مخصوصی دارند. رزولوشن تصویر، کیفیت تصویربرداری، گستره دینامیکی و …، در انواع دوربین با یکدیگر متفاوت است. این دستگاه ها در شرایط نوری مختلف، تصاویر متفاوتی را ارسال می کنند. تصاویر ارسالی توسط انواع دوربین ها در این حالت با هم فرق دارد. برخی از دوربین های مدار بسته در نور کم و برخی دیگر در نورهای شدید، بسیار کارآمد هستند. در واقع قابلیت های دوربین مدار بسته، تعیین کننده وضوح تصویر می باشد. در ارتباط با تنظیم نور در دوربین مدار بسته چند اصلاح مشابه به کار می روند که تمام آن ها یک هدف را دنبال می کنند و آن هدف، تنظیم میزان نور محیط و ثبت تصویر با کیفیت است. اصطلاحاتی که در مورد برای دوربین مدار بسته تعریف می شوند عبارتند از: WDR - HDR - BLC - HLC

کلام آخر اینکه دوربین های مداربسته مجهز به WDR بدلیل استفاده از دو سنسور قیمت بالاتری دارد اما دوربین های مجهز به DWDR نسبت به ان ها ارزان تر است و بهره وری پایین تری دارد. در واقع یک روش دیگر از بخش های مکانیزم BLC به شمار می رود و به دلیل تبلیغات تجاری که نسبت به این قابلیت انجام شده مورد توجه مصرف کنندگان قرار گرفته است.اما به طور کلی کارایی زیادی ندارد.